219

من ھمیشه سنگ صبور دوستام بودم ولی الان کہ خودم به آدما احتیاج دارم ھیچکس نیست. یا شایدم خودم نمیخوام کہ باشن. برای درد و دل کردن باید برم سراغ یکی بگی ھی فلانی خوبی ؟ مارو نمیبینی خوشی؟ چه خبرا از خودت بگو.

لابد اونم اون لحظہ میخواد کہ من از خودم بگم. اون موقع ست کہ درد دلم باز میشہ و میگم. خوب نیستم. میگم پشت این صورت خندون و خوشحال پشت این قاب دختر موفق ، پشت ذوق و خوشحالی عروسی یہ دختر کہ فکر دودوتا چھارتا دیوونش کردہ. یہ دختر کہ فکر ابرو و اعتبار خانوادش بی قرارش کردہ.

احتمالا چشماش گرد میشہ میگہ کی تو؟ 

اونوقت کہ باید بشینم و بگم ارہ من میدونستی تا الان چقدر بار رو دوشم بودہ؟ میدونستی حساب دودوتا چھار تای خانوادم با من بودہ؟

میدونستی؟ میدونستی؟؟؟؟؟

نمیدونستی ھیچکس نمیدونہ. مگہ درد خانوادہ گفتنی؟

نمیدونم بعدش سکوت میکنہ یا دلداری میدہ یا حرف میزنہ یا سوال میپرسہ یا ھمچنان تعجب میکنہ 

ولی میدونم ھیچکدوم از این واکنش ھا حالمو خوب نمیکنہ

این کہ ساکت میشم

این کہ نہ کسی ھست کہ بدونہ و دردمو بفھمہ نہ میخوام کہ کسی باشہ

خدایا مثل ھمیشہ تورو دارم فقط یکم ناامید تر گناہ کارتر

ولی تو کہ تکون نخوردی

تو کہ از خداییت کم نشدہ

کمکم کن

کمکمون کن

محتاجیم و جز تو درمون نیست

میشہ دعام کنید ؟

ھر کسی کہ خوند اینجارو

در حد یہ دعا تو دلت

انرژیش میرسہ مطمئنم